De Dogon kennen vier belangrijke religieuze cultussen: de Awa-cultus, ook wel bekend als de cultus van de maskers, is enkel bedoeld voor de mannen. De mannelijke stamleden dienen zich te houden aan strenge gedragsregels, taboes en verantwoordelijkheden. Ze spreken een geheime taal. Alle jonge mannen die meedoen aan de Awa-cultus worden ingewijd in de geheimen die verbonden zijn aan de maskers. Vrouwen en kinderen mogen hier niet aan mee doen. Bij de cultus van Binou zijn bepaalde gezinnen verbonden met een beschermend totem, vaak in de vorm van een dier. De cultus van de voorouders bestaat uit het onderhouden van goede relaties tussen de levenden en de doden. De vierde cultus wordt Lébé genoemd. Hierbij staat de landbouw centraal en de mythische Nommo worden aanbeden. Het belangrijkste ritueel ten bate van de landbouw wordt Bulu genoemd. Dit vindt jaarlijks plaats vóórdat de eerste regen valt en de gewassen geplant worden.

Het meest geheimzinnige onderdeel van de religie van de Dogon is hun mythe over de Nommo en een ster met de naam Sirius B. Het Dogon-volk noemt deze ster Po Tolo. In de jaren '20 vertelden ze een Franse antropoloog over deze kleine en bijzonder heldere ster die om Sirius A zou draaien, de helderste ster aan de hemel. Pas in de jaren '70 waren mensen in staat om via telescopen de ster ook werkelijk te zien. De Dogon beweren dat de Nommo, de geesten die half-vis, half-mens zijn, hen over het bestaan van Sirius B verteld hebben. Nommo waren mythische wezens die volgens de Dogon afkomstig waren van het sterrenstelsel van Sirius. Sinds het ontstaan van de geschiedenis begeleiden ze het Dogon-volk. Het bijzondere verhaal over Po Tolo leidde tot veel speculaties in de wereld van de wetenschap. Carl Sagan schreef een boek met het verhaal dat de Dogon in het verleden waren bezocht door buitenaardse wezens.

De Dogon wonen in grote huishoudens die Gina genoemd worden. Een Gina bestaat meestal uit een polygaam gezin: een man met verschillende vrouwen en hun kinderen. In de dorpen van de Dogon wonen meestal gezinnen die afstammen van dezelfde (mannelijke) voorouder. Hun leefvorm wordt een patrilineaal genoemd. Deze afstammelingen van de gezamenlijke voorouder bezitten huizen en landbouwgronden, hebben hun eigen altaren en ceremonies en beschikken over een eigen begraafplaats. Het hoofd van de patrilineale woongemeenschap wordt Gina Bana genoemd. Hij is de oudste mannelijke afstammeling van de gemeenschappelijke voorouders. De belangrijkste verantwoordelijkheid van de Gina Bana is het leiden van de ceremonies. Hij is tevens de aanvoerder van een ouderenraad, waar alle volwassen mannen van de groep deel van uitmaken. De raad en de Gina Bana geven advies bij familievetes, ze beheren de eigendommen en sturen vertegenwoordigers naar de dorpsraad.

Menstruerende vrouwen dienen zich bij de Dogon af te zonderen in speciale onderkomens. Ze mogen deze niet verlaten, zolang hun menstruatie duurt. De Dogon geloven namelijk dat bloed mogelijk kwade geesten aantrekt. Voor de vrouwen heeft deze maandelijkse pauze ook voordelen: de andere stamleden voorzien hen van voedsel en ze kunnen uitrusten van het werken op het land en het zorgen voor de kinderen. Een omstreden gebruik bij de Dogon is de vrouwenbesnijdenis waarbij een deel van de genitaliën van de jonge vrouwen wordt verwijderd om ze zo "spiritueel te reinigen". De vrouwen lijden vaak veel pijn, medicijnen komen er niet aan te pas en de gereedschappen zijn niet gesteriliseerd. Niet zelden sterven er vrouwen bij dit ritueel. De vrouwenbesnijdenis is nauw verbonden met het scheppingsverhaal en de religie van de Dogon; de eerste vrouwenbesnijdenis werd uitgevoerd bij Moeder Aarde en dit werd door Amma zelf gedaan. Het ritueel vindt veelal plaats in samenlevingen waarin er veel waarde gehecht wordt aan de vrouwelijke maagdelijkheid en de traditionele machtsstructuur waarbij mannen domineren.