De Azteekse cultuur bestond van de 11e tot het begin van de 16e eeuw op de vlaktes van Mexico. De taal van de Azteken, Nahua genoemd, wordt vandaag de dag nog steeds door meer dan één miljoen Mexicanen gesproken.

GESCHIEDENIS Er wordt vanuit gegaan dat de voorouders van de Azteken gedurende de laatste ijstijd via de Beringstraat naar Noord-Amerika zijn gekomen. Nadat ze enige tijd woonden in het zuidwesten van wat nu de Verenigde Staten zijn, migreerden ze rond 1168 zuidwaarts, richting Mexico. De eerste Azteekse nederzetting in het zuidelijk gedeelte van Midden-Mexico werd rond 1248 op een eiland in het Chapultepec-meer gebouwd. Meer dan een eeuw lang woonden ze hier tamelijk vredig, maar toen brak er oorlog uit met andere volkeren uit de regio. Veel Azteken werden tot slaven gemaakt en degenen die wisten te ontsnappen werden gedwongen weg te trekken. Ze vestigden zich vervolgens in 1325 in de buurt van het Texcoco-meer. Al gauw ging het de Azteken in hun nieuwe woongebied voor de wind. Ze maakten eilanden in het meer en gebruikten het water om hun weelderige tuinen te irrigeren. Tevens begonnen ze met de bouw van hun hoofdstad, Tenochtitlan. Op den duur woonden hier wel 300.000 mensen. Geleidelijk veroverden de Azteken de omliggende gebieden en vestigden zo een machtig rijk. De buurvolkeren werden gedwongen om de Azteken te voorzien van voedsel, slaven, aardewerk, textiel en mensen die bij speciale gelegenheden geofferd konden worden. In 1519 kwam de Spaanse ontdekkingsreiziger Hernando Cortéz, die op zoek was naar goud, aan in Mexico. Hij werd begeleid door enkele honderden mannen met paarden. In het Azteekse rijk woonden op dat moment meer dan vijftien miljoen mensen. Cortéz mobiliseerde alle mensen in de veroverde gebieden die onder het juk van de Azteken uit wilden komen en ze gingen op weg naar Tenochtitlan. De Azteken, vooral Koning Montezuma, geloofden dat Cortéz en zijn mannen goden waren en hierdoor werd hen weinig in de weg gelegd bij hun mars op Tenochtitlan. Ze werden als gasten ontvangen en vervolgens was het voor de Spanjaarden een koud kunstje om Montezuma gevangen te nemen. Twee jaar later versloeg Cortéz de rest van de Azteekse legers en hij maakte de hoofdstad met de grond gelijk. De helft van de bevolking van de stad werd vermoord of stierf aan een pokkenepidemie die de Europeanen met zich mee hadden gebracht. Cortéz stak tal van prachtige paleizen en tempels in brand en hij vernietigde veel gegevens over de Azteekse samenleving en religie. De Azteken die zich tot het Christendom bekeerden werden gespaard door de Spanjaarden. Degenen die weigerden het christelijke geloof aan te nemen werden vervolgd of gedood. Veel Spanjaarden trouwden met bekeerde Azteken en hierdoor ontstond een etnisch zeer gevarieerde samenleving. Na verloop van tijd was er nog maar weinig over van de Azteekse identiteit. De Spaanse invloed was allesoverheersend. De Mexicaanse onafhankelijkheid maakte de Azteken tot burgers van Mexico. Miljoenen inwoners van het huidige Mexico hebben zowel Azteekse als Spaanse voorouders (ze worden mestizo's) genoemd. Er is slechts weinig overgebleven van de Azteekse cultuur.

RELIGIE De Azteekse religie ontstond onder invloed van culturen die de Azteken ontmoetten tijdens hun trek naar het zuiden. Ook de geloven van de volkeren die later tijdens het hoogtepunt van de Azteekse macht onder de voet werden gelopen lieten hun sporen na. De Azteken namen elementen over uit de beschavingen van de Toltec, de Azpoteca en de Maya's en ze integreerden de goden van deze volkeren in hun eigen religie. Zo kregen honderden goden een plaats in het Azteekse pantheon. Omdat het onmogelijk was al deze goden te aanbidden, ontstonden er verschillende richtingen binnen het geloof van de Azteken. Iedere richting had z'n eigen goden. Het brengen van menselijke offers was erg belangrijk in de Azteekse religie. De offers dienden om de goden tevreden te stellen. Waarschijnlijk zijn er jaarlijks tussen de 20.000 en 50.000 mensen voor dit doel omgebracht. De rituele offers vonden plaats op enorme altaren en een grote menigte keek toe. De harten van de slachtoffers werden uit het lichaam gesneden en aan de goden geofferd. De Azteken geloofden in een hemel (Tlalcan genaamd) en een hel (Mictlan). Degenen die naar de hel gingen moesten hier maximaal vier jaar blijven. Gedurende deze tijd kon de familie van de overledene offers brengen om zo zijn reis naar de hemel draaglijker te maken. Hoe meer men te lijden had gehad tijdens het aardse leven, hoe gemakkelijker de weg naar de hemel. Men veronderstelde dat baby's direct naar de hel gingen omdat zij nog niet geleden hadden. De mensen die geofferd werden kwamen vanwege hun onvrijwillige en pijnlijke dood op een gemakkelijke manier naar de hemel. Er waren tal van overeenkomsten tussen de verschillende Azteekse geloven en het Christendom. Hierdoor was het niet moeilijk voor de Spaanse priesters om de Azteken te bekeren. Vandaag de dag zijn de meeste Mexicanen katholiek.

SAMENLEVING, ECONOMIE EN POLITIEK De samenleving van de Azteken was erg machtig en rijk. Het politieke systeem was gecompliceerd en hoogontwikkeld. Alleen al in de hoofdstad Tenochtitlan woonden duizenden edelen, priesters en functionarissen. Ook leefden hier duizenden slaven. De leiders van de Azteken werden gekozen door politici en hoge geestelijken. Grote leiders werden verondersteld goed te spreken en succesvol op het slachtveld te zijn. Jongens en meisjes hadden verschillende taken. De jongens bekwaamden zich in ambachtelijk werk en het maken van kunst. Krijgers brachten hen de vechtkunst bij. De meisjes leerden koken, het huishouden organiseren en voor de kinderen zorgen. De vrouwen trouwden meestal rond hun zestiende. De Azteekse mannen voorzagen in de voedselbehoefde door te vissen, te jagen, te verzamelen en op het land te werken. De rivieren waren vol vis, garnalen en insecten. In de kustgebieden aten de Azteken krabben, vis, oesters en schildpadden. Er werd ook gejaagd op konijnen, herten, poema's en wolven. De vrouwen vervaardigden thuis textiel. Hier gebruikten ze katoen voor. De Azteken verzamelden uit verschillende regio's tal van planten en gewassen, zoals koren, tomaten, cacao, bananen, zoete aardappelen en pompoenen, om ze vervolgens op één plaats aan te bouwen. Hierdoor hoefden ze niet steeds weer naar een ander gebied te trekken. Nadat de Spanjaarden het in Mexico voor het zeggen hadden gekregen, werd het land door de Europeanen leeggeplunderd. Dit bracht armoede met zich mee voor de oorspronkelijke inwoners van Mexico. Vandaag de dag is het land dynamisch, maar veel inwoners leven nog steeds onder de armoedegrens. Vooral sinds de wereldwijde oliecrisis van de jaren tachtig is het leven zwaar voor veel Mexicanen. De Verenigde Staten hebben een grote invloed op de economie. Om te ontsnappen aan de armoede proberen ieder jaar honderdduizenden Mexicanen de grens met de VS over te steken.

CULTUUR Hoewel de Azteken geen geschreven taal hadden, bestaan er wel schriftelijke overblijfselen van hun cultuur. Ze drukten zich uit in een soort hiëroglyfische tekeningen en zijn er zo in geslaagd hun geschiedenis vast te houden. Dankzij deze optekeningen is het mogelijk om veel te weten te komen over de manier waarop de Azteken leefden. Op de markten van Tenochtitlan waren er iedere dag veel handelaren te vinden. Ze verkochten kleding, aardewerk, doeken en landbouwproducten. De Azteekse bevolking bewerkte metaal (waarbij ze gebruik maakten van koper, goud en zilver) en gebruikte veren bij het maken van allerlei voorwerpen. Muziek was eveneens een liefhebberij voor velen. Er werden juwelen van goud en zilver gemaakt. Deze kostbaarheden werden door de Spanjaarden geroofd nadat zij de Azteken verslagen hadden. Een geliefde kunstvorm in de cultuur van de Azteken was het vervaardigen van beelden. Meestal werden deze kunstwerken uit zandsteen gemaakt en hadden ze een religieuze betekenis. De kleding die de Azteekse vrouwen maakten voor de hogere klasse werd vaak met parels, bloemen en kostbaren metalen gedecoreerd. Jade werd gebruikt om allerlei soorten maskers te maken.

TALEN FORUM SCHRIJF:ZELF LINKS LERAREN HOME

"The Big Myth" © Distant Train 2002