de inca cultuur
mythe pantheon opdrachten
inca wereld
Het rijk van de Inka's ontwikkelde zich tussen 1400 en 1500 v. Chr. in het gebied dat nu Peru heet. Voor de 15e eeuw werd het Andesgebergte bevolkt door tal van volkeren. Tijdens de heerschappij van Pachacuti en zijn zoon Topa Inka (tussen 1438 en download als word document
1493 v. Chr.) groeide de Inka-staat uit tot een enorm groot rijk. Het rijk van de Inka's had een ongunstige ligging. In het noordwesten grensde het aan de Grote Oceaan. Daar ligt de droogste woestijn op aarde. Al vijfhonderd jaar is hier geen druppel regen gevallen. Ten oosten van de woestijn liggen de pieken van het Andesgebergte. De berghellingen zijn zo stijl dat landbouw er bijna onmogelijk is. De Inka's losten dit probleem op door tegen de hellingen terrassen aan te leggen met vruchtbare aarde uit de valleien. Oostelijk van het Andesgebergte ligt de uitgestrekte jungle van het Amazonegebied.
GESCHIEDENIS
In de meest gewelddadige veroveringstocht op het Amerikaanse continent (1532) werden het rijk en de cultuur van de Inka's grotendeels verwoest door de Spanjaarden. Onder leiding van Fransisco Pizarro roofden de Spanjaarden meer dan 280.000 kilo goud van de Inka's, ze verwoestten alle uitingen van de oorspronkelijke religie en cultuur. Niettemin overleefde de Inka-cultuur deels en elementen ervan zijn terug te vinden in Peru, Ecuador en Colombia
.

De volkeren die vandaag de dag in het Andesgebied wonen en Quechua spreken zijn de nakomelingen van de Inka's. Ze vormen bijna 45 procent van de bevolking van Peru. Ze leven in gesloten gemeenschappen en houden zich bezig met landbouw en veelteelt. Ze maken gebruik van eenvoudige traditionele technieken. Veel van het werk op het land wordt in samenwerking gedaan. Het katholicisme is nu officieel de grootste godsdienst in deze gebieden. Het is vermengd met oorspronkelijke religieuze elementen van de Inka's.

RELIGIE
Pachacuti hervormde de godsdienst van de Inka's grondig. Hij beweerde dat hij een directe afstammeling was van de Inka-zonnegod Inti. Hierdoor waren zijn onderdanen hem bijzonder gehoorzaam. Het dagelijks werk werd bijna een religieus plicht. Pachacuti begon een cultus rond zichzelf en de zonnegod Inti. Iedere dag droeg de heerser nieuwe kleren; de kleren van de vorige dag dienden verbrand te worden. Hij wilde slechts eten van een gouden bord. De Inka-samenleving was theocratisch: politiek en religie waren nauw met elkaar verbonden. Het geloof van de Inka's combineerde kenmerken van het animisme, het fetisjisme en de verering van goden die de krachten van de natuur symboliseerden. De rituelen omvatten o.a. ingewikkelde vormen van waarzeggerij en het offeren van mensen en dieren.
SAMENLEVING, ECONOMIE EN POLITIEK
Pachacuti en zijn zoon Topa Inca slaagden erin de uitgestrekte gebieden, waar ongeveer honderd verschillende stammen woonden te reorganiseren in een politieke eenheid die in staat was miljoenen mensen te voeden en te kleden, grootschalige bouwprojecten uitvoerde en grote legers op de been bracht. Hij noemde zijn nieuwe koninkrijk Cuzco en hij bedacht een ingenieus stelsel waarmee de regeerstructuur, het sociale verkeer, de economie en de religie vastgelegd werden. Hij was een van de machtigste alleenheersers die de wereld ooit gekend heeft. Hij was niet afhankelijk van een raad van adviseurs, maar nam zelf alle beslissingen over zijn volk.

De Inka keizer Pachacuti benoemde allereerst zichzelf als heilige leider. Hij beweerde dat hij de directe afstammeling was van de goddelijke schepper Pachacamac (ook genoemd Viracocha). Onder zijn bewind, werd Cuzco een 'huaca', ofwel een heilige plek, gewijd aan de zonnegod Inti. Pachacuti vernietigde de uit steenklei opgetrokken stad en liet een nieuwe stad uit steen bouwen. In het zuiden van de stad bouwde hij een tempel die gewijd was aan de zon en aan hemzelf. De muren van dit heiligdom waren bekleed met goud.

Een van de problemen van de regering was de verdeling van het voedsel en de kleding. Het graan, de aardappelen, het katoen en de andere goederen die nodig waren voor de miljoenen mensen werden allemaal in verschillende delen van het rijk geproduceerd. De Inka's losten dit probleem op door de ontwikkeling van een soort praktisch socialisme. Ieder dorp produceerde zoveel als de natuur mogelijk maakte en droeg het overschot af aan de mensen in andere gebieden. In ruil hiervoor kregen de arme dorpen die hun gewassen moesten verbouwen op de bergterrassen de producten die ze zelf niet hadden. Een deel van het overschot was bestemd voor de soldaten en de werkkrachten die de tempels en de wegen bouwden. Dit wordt het systeem van reciprociteit (uitwisseling) genoemd en daarom hadden de Inca's geen markten. Danks dit systeem leverde iedereen een bijdrage en was iedereen tegelijkertijd ontvanger.

CULTUUR
Iedere burger van het Inca-rijk had een vastgelegde taak in het leven, afhankelijk van leeftijd, geslacht en sociale status. Kinderen kregen vanaf hun vijfde levensjaar bijvoorbeeld de verantwoordelijkheid om water naar de velden te brengen waar de volwassenen bezig waren met hun werk. Vrouwen ouder dan vijftig dienden kleding te maken. Zelfs de lichamelijk en geestelijk gehandicapten kregen dagelijkse taken toebedeeld die pasten bij hun capaciteiten. Een van deze taken was maïs of graan te kouwen en dit vervolgens in een grote schaal te spugen. De Inka's lieten deze substantie gisten om hiermee hun bijzondere maïsbier (Chicha) te brouwen. Ze dronken het tijdens feestelijke gelegenheden.

Alle verantwoordelijkheden werden vastgelegd door amtenaren via een systeem dat Quipu werd genoemd. Dit was een ingewikkelde vorm van communicatie waarbij gebruik werd gemaakt van gekleurde draden die samengeknoopt waren. Dit was het Inka-alternatief voor het schrift. Keizer Pachacuti stelde ook religieuze feestdagen in voor zijn volk. Zes keer per maand lag het gehele rijk stil vanwege festiviteiten, voordrachten en parades.

De Inka's waren geweldige architecten en ze maakten prachtige gebouwen. In het Andesgebied kunnen hun irrigatiesystemen, paleizen, tempels en vestingen nog steeds bewonderd worden. Ze hadden een efficiënt wegenstelsel dat vooral door de overheid en het leger gebruikt werd. Koeriers brachten boodschappen in de vorm van geknoopte draden door heel het rijk. De Spanjaarden maakten dankbaar gebruik van dit wegenstelsel zodat ze in korte tijd het Inka-rijk in bezit konden nemen.

omhoog
TALEN FORUM SCHRIJF:ZELF LINKS LERAREN HOME
"The Big Myth" © Distant Train 2002